Titicacameer en Cuzco

In puno aangekomen, kregen we nog te maken met een corrupte politieagent. Onze taxi chauffeur had namelijk geen papieren of hij kon ze niet vinden en hij mocht doorrijden, nadat er wat in zijn hand gedrukt werd.
Veel hebben we niet gedaan in Puno. De volgende dag werden we opgehaald voor ons avontuur op het meer. Het hoogste bevaarbare meer ter wereld. HH had nog last van hoogteziekte, dus werd dit aan iedereen doorgegeven, die maar met ons te maken had. Zo lief! Het betekende nog meer cokethee dus.
Op het meer aangekomen, gingen we eerst langs bij drijvende eiland gemaakt van riet. Eigenlijk was alles, maar dan ook alles gemaakt van riet. Het leek net of je op een waterbed liep. Die mensjes daar leefden nog zo puur. Al kan ik me ook niet voorstellen, wat voor criminele activiteiten je daar nou zou kunnnen uitoefenen. Nadat we een tochtje in een rieten boot gemaakt hadden en alles te weten waren gekomen over wat je allemaal wel niet met riet kunt, namen we afscheid van de rietmensjes.
De tocht ging verder over het vlakke blauwe meer. We kwamen aan bij een groter eiland, die gelukkig wel vast lag. We hadden dus niet bang te zijn, dat we de volgende dag ergens anders wakkeer zouden worden. We zouden hier namelijk ook overnachten bij de locals thuis. Onze mamma stond ons al op te wachten in haar prachtige traditionele kleding. Ze heette heel toevallig Janetta, nou dat zouden we niet vergeten. Helaas kunnen wij geen enkel woord Spaans, op Ola en Si na, en zij geen enkel woord Engels, dus het werd wel handen en voetenwerk.
Onze prachtige uberluxe kamer, zoals je wel kunt voorstellen, werd ons laten zien. We zaten samen met een Braziliaan, een Canadees, 2 Chillenen en 2 Zwitsers in hetzelfde gezin. Eigenlijk viel t ons allemaal dik mee. We hadden zelfs een wc, die we weliswaar niet door konden trekken, maar het was in ieder geval geen gat in de grond.
De lunch bestond uit quinoa soep en een bord vol allerlei soorten aardappels zonder smaak en een pannekoek van rubber. Het zat vast vol energie, maar smaak kon ik er niet aan ontdekken.
De energie hadden we hard nodig, want we gingen naar de top van het eiland klimmen. Proef 2 voor de incatrail dus ook gelijk. De proef duurde maar een uur naar boven, maar oooh wat was het stijl en oooh wat was dat zwaar. Het wordt steeds moeilijke te bevatten, dat wij voor een trail hebben gekozen waarbij we dit 4 dagen lang gaan doen.
Het uitzicht was het zeker waard. Een prachtig uitzicht over het uitgestrekte meer, met een geweldige zonsondergang.
De tocht naar beneden ging gelukkig een stuk makkelijker, omdat onze lieve zwaartekracht dan ook een beetje meewerkt.
Het diner bestond verrassend genoeg weer uit quinoasoep. Een gigantische kom vol. Ik kan voorlopig geen quinoasoep meer zien. Gelukkig kregen we er ook wat rijst met groente bij.
s Avonds stond er een party op het programma. Wat we ons daar nou bij moesten voorstellen..... Plotseling kwam het hele gezin onze kamer binnenstormen met allerlei traditionele kostuums, waarin wij werden gehezen. In de disco kwamen alle gezinnen die toeristen borgen. Eerst was het een beetje dood met de felle TLlampen boven ons. Maar toen de band begon te spelen, ging het los. Iedereen danste met iedereen. Er was ook maar 1 soort dansje, dus zelfs ik kon meedoen. Het was eigenlijk ook nog heel erg gezellig!
Daarna was het natuurlijk heerlijk slapen in ons prachtige kamertje. Uiteindelijk heb ik heerlijk geslapen, want we kregen zoveel dekens, dat ik het niet koud kon hebben!
De volgende dag hebben we nog een ander eiland bezocht, waarvan het dorp natuurlijk helemaal boven op het eiland lag, proef 3 dus. We werden er eigenlijk steeds beter in, maar of we incatrail waardig zijn, zullen we morgen pas merken.
We kregen nog een hele uitleg over de cultuur daar, wat weer heel anders was dan het andere eiland. Heel bijzonder al die rituelen. Ze kunnen zelfs shampoo maken van een plant. Het lijkt me wel heel veel moeite, om zo je haar te wassen, maar je hebt dan wel wat.
De lunch bestond uit een vis, die alleen in dat meer voorkomt en dat was lekker!! Een soort zalm, maar dan anders.
Daarna ging de tocht weer naar Puno. Op de boot hoorden we dat Duitsland met 5 0 voor stond. We dachten dat het een grapje was, maar toen het echt zo was, was het als een spuri naar een cafe waar de voetbalfans de afslachting verder konden bewonderen.
De rest van de tijd hebben we een beetje in Puno doorgebracht, want die nacht ging de tocht verder naar Cuzco.
We kwamen daar heel vroeg in de ochtend aan, maar gelukkig had ons tophotel al snel een kamer voor ons klaar, zodat we nog wat konden slapen en douchen. Je kunt je voorstellen, dat het water bruin kleurde na 2 dagen niet douchen. Ooooh wat kan een douche dan heerlijk zijn zeg! Fris en fruitig maakte we kennis met Cuzco, een oude incastad. En wat een leuke stad zeg! Heerlijk weer, heerlijke winkeltjes, heerlijke alles. We hebben nog een incamuseum bezocht, om ons toch een beetje cultureel op de hoogte te houden, maar daarna vooral heerlijk gestruint.
Veel tijd hadden we niet, want we moesten klaar zitten voor de big game. We keken het in een pub, waarbij volgens mij alle Nederlanders in Peru bijeen waren gekomen en een handje vol Argetijnen. Het was heel gezellig, totdat.... Iedereen kan wel invullen hoe dit afgelopen is. We zijn na de ellelange wedstrijd maar gauw weggegaan, om de blikken van de Argetijnen te vermijden.
Daarna hebben we van een welverdiende massage genoten en een heerlijk diner, om alles even helemaal te vergeten.
De volgende dag hebben we al chillend doorgebracht. Deze leuke stad, blijft je van alles bieden. We hebben de plaatselijke markt bezocht, waarbij ik zeer misselijk werd van de koeienkoppen en gedroogde cavia's. Verder hebben we heerlijk Peruaanse tapas gegeten en een chocolademuseum bezocht. Je kan wel raden, wie daar heel graag heen wilde.
Nu zitten we vol zenuwen klaar met een ingepakte tas voor onze porter. Het was een hel om die tas ingepakt te krijgen. Morgen gaat het dan echt gebeuren... We gaan aan de incatrail beginnen en pas over 4 dagen zullen we de allesbelovende Machu Picchu zien. We hebben er zin in, maar geven heerlijk toe dat het zweet in onze handjes staat.
Hierover later meer...
Tot over 4 dagen, hopelijk levend en wel met een prachtige levenservaring of de ergste 4 dagen van men leven... We will see..