Vang Vieng- Luang Prabang
Blijf op de hoogte en volg Inge
11 Augustus 2015 | Laos, Luang Prabang
Eindelijk waren we aangekomen in Vang Vieng; de backpackerstad van Azië. De stad bekend om zijn One and only tubing.
We hebben we ons uit het busje geperst en nadat we onze ledematen weer in een natuurlijke positie hadden gebracht, gingen we naar ons hotel. Dat maakte alles weer goed; wauw wat een plaatje. Het leek of we een gefotoshopt plaatje uit een reisblad binnen liepen; maar dit was echt! Het hotel bestond uit huisjes op palen midden in de groene rijstvelden. Op de achtergrond rezen de karstbergen omhoog en tussendoor stroomde de rivier.
Na wat zwijmelen, fotootjes maken en de eerste vlucht van de drone, was het weer tijd voor actie! Naast het tuben is er genoeg te zien en te doen in de omgeving. We begonnen rustig; eerst was het tijd voor de blue lagoon. De tocht ernaar toe was..laten we zeggen heftig. Een normale weg was er niet,dus we hebben alle hoeken van de tuktuk gezien. Trauma's,hersenschuddingen en wat blauwe plekken verder kwamen we aan bij de blue lagoon, die inmiddels druk bezet was door half China, Korea of iets wat er op lijkt.
In Laos zie je niet vooral Aziatische toeristen en de paar blanken die je ziet, zijn Nederlanders. We zijn een reislustig volkje; dat is wel duidelijk.
Het voordeel of nadeel, net hoe je het bekijkt, is dat ze niet kunnen zwemmen. The whole blue lagoon voor ons. Je kon van bomen afspringen en er in zwieren als Tarzan, al was dat touw niet gebouwd op onze lange stelten.
Na gesprongen, gezwierd, gezwommen en gechillt te hebben met een paar bierlao, wisten we dat het onvermijdelijke weer moest gebeuren: terug de tuktuk in. Gelukkig lijkt de terugweg altijd korter en het uitzicht was weer fenomenaal. De avond hebben we doorgebracht in een chill restaurant, genietend van het lekkere eten en met op de achtergrond een karaoke feestje van een paar Laotianen.
De volgende dag was het tubing time. Maar 's ochtends 9 uur vonden we toch wat te gek worden, dus besloten we eerst te gaan fietsen door de prachtige omgeving. In eerste instantie was het plan om op een stoere quad te gaan scheuren over de modderige wegen. We verdaagden echter op een gammel fietsje met een mandje voorop. Waar de tuktuk moeite mee had, kon de fiets helemaal niet aan. Met het zweet op onze voorhoofd, wat prachtige fotomomentjes en veel hobbel en gebobbel verder heb en we genoten van een heerlijke welverdiende lunch.
'S middags was het dan toch echt tijd voor het tuben. We waren helemaal in stijl met een waterdichte knalroze tubing bag. We hadden onze kont nog maar net natgemaakt in het koude water, werd er al een touw met een flesje eraan naar onze hoofden gesmeten; tijd voor de eerste bar. We deden stoer mee met grote blikken bierlao en speelden bierpong. We lachten en we gierden en daarna was het weer tijd om verder te gaan, want ja we hadden nog maar een seconde getubed.
Er stond een sterke stroming, dus elkaars handen en voeten vasthoudende stroomden we verder, op zoek naar de volgende verder.
Niet veel later zagen we een bar die The last bar heette. Haha wat een goede publiciteitsstunt. We stroomden verder en verder, lachten en dolden, genoten van de natuur, keken naar de locals die langs de rivier woonden, maar geen bar te bekennen. Eigenlijk maar beter ook, het prachtige Laos is eigenlijk ook niet bedoeld voor dronken backpackers, waar soms ernstige ongelukken mee gebeurden.
Aan het eind wachtte een chill barretje op ons waar we in hangmatten konden uitrusten van ons avontuur met een heerlijk cocktailtje in de hand.
Luang Prabang
De volgende dag was het tijd om de grote tocht naar Luang Prabang in te zetten. We huurde een privé busje , gezien een langere tocht in de openbare bus ons waarschijnlijk blijvende schade zou opleveren, dat onze armen en benen altijd in een dwang toestand zouden blijven bijvoorbeeld. De tocht leidde over kronkelige wegen door de bergen. De natuur veranderde geleidelijk aan. We zaten met onze neuzen op de ramen gedrukt.
Luang Prabang is een prachtige typisch Laotiaanse stad met vele tempels, marktjes en schattige huisjes. We hebben de stad heel sportief met de fiets ontdekt, een berg beklommen met een tempel erop, wat resulteerde in een lading zweet maar ook een prachtig uitzicht over de stad. Ook hier loopt de Mekong dwars doorheen, dus konden we al chillend en etend genieten van de levendige rivier.
Voor 2 dagen moesten we ons schattige boutique hotelletje achter ons laten, want we gingen met minimale bepakking een tocht maken door de Laotiaanse natuur. Met onze prachtige überhandige sandaaltjes en een soort van crocs, gingen we op pad.
Het begon allemaal heel goed. We liepen langs een waterval via een mooi pad omhoog. Geen toerist te bekennen. Ongerept. De weg werd modderiger en al gauw waren onze sandalen en blauw gelakte teennageltjes niet meer te herkennen.
We kwamen door een arm dorpje, waar ze leefden alsof het nog de Middeleeuwen waren, maar in hun gammele hutjes stond wel een flatscreen te flikkeren. Het is maar net wat je prioriteiten zijn. Wel werden met open mond aangekeken. Veel toeristen komen hier niet langs. Een groepje kleine kindjes wezen naar me en begonnen te lachen. Zagen ze een keer in het echt zo'n blonde bleekscheet. Whaha dat iemand zo wit kan zijn! Je denkt altijd dat jij normaal bent en de rest anders, toch grappig en bijzonder om te zien dat het ook andersom is.
De wandeltocht duurde niet erg lang. We kwamen aan bij een resort midden in de bergen met een prachtig uitzicht. De wolken vormden zich om de bergtoppen en het veranderde steeds, waardoor je bleef kijken. We waren volledig afgesloten van de buitenwereld, waardoor we heerlijk konden ontspannen. Het resort was prachtig, dus het was absoluut geen straf.
De volgende dag zou de tocht wat langer duren. Onze gids keek wat bedenkend naar onze schoenen en wist niet of de tocht wel zo'n slim idee was. Jaaa joh dat doen we even. De toch begon makkelijk, Door prachtige rijstvelden en schattige dorpjes. Nou als dit het was, zou konden we wel dagen Door. Geleidelijk aan werd de weg modderiger en modderiger. Eerst probeer je het nog te ontwijken, maar binnen de kortste keren, was er tot onze navel geen schoon plekje meer te vinden. Of het modder was betwijfelen we ten zeerste, maar daar wilden we absoluut niet over nadenken. Doorlopen moesten we sowieso, stront of modder whatever.
Het was een ware hindernis om rechtop te blijven staan, wat helaas niet altijd lukte. Heeeelemaal covered in mud waren we. Gelukkig kwamen we de bron van de waterval tegen, waardoor we ons tijdelijk konden ontmodderen. Heerlijk fris schoon water!
De tocht eindigde uiteindelijk bij de prachtige waterval. We zagen het helderblauwe water helemaal naar beneden kletteren wat eindigde in prachtige blauwe meertjes, waar je ook in kon zwemmen, waar we vanzelfsprekend naar snakten. Weg modder, we zweet. Al konden we de modder dagen later nog in onze poriën terug vinden.
De tocht ging vluchtig langs een beren opvang, waarna we de taxi naar het hotel helaas helemaal vervuilden met onze besmeurde kleren.
We hadden nog maar een paar kippen over, waardoor we als echte backpackers uit moesten rekenen voor hoeveel geld we konden eten: 4 euro pp en het is ons gelukt! Voorgerecht, hoofdgerecht en drankje, hatsaaaa!
Helaas het einde van het prachtige avontuur in Laos. Op naar Thailand!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley