Pingyao en Xian

De reis vervolgt naar Pingyao. Een typisch authentiek Chinees stadje. Een groot contrast met het drukke grote Beijing. We reizen per hoge snelheidstrein. Een ervaring op zich. Hoewel hier China soms alles zo chaotisch kan verlopen en het verkeer één grote wirwar is, is het op het treinstation superstrak geregeld. Alles op de seconde af, iedereen netjes in de rij, in het gareel. Geen tijd om te twijfelen, geen voetje over de lijn.
Pingyao is een ommuurde stad, wat zou moeten lijken op een schildpad ( ik kon het er niet uithalen). Het stadje ziet eruit, zoals we ons China voorstellen. Prachtige huisjes en tempeltjes in typisch Chinese stijl, verlicht met lampionnetjes. Oude mensjes die kaartend voor hun huisje zitten, een klein vrachtwagentje uit 1835 die nog gewoon rijdt en volgepropt is met fruit. Vele kleurrijke winkeltjes en restaurantjes. De schattigheid droop er vanaf. We verbleven in een typisch Chinees hotelletje, waar we niets dan lof over hebben. Het bestond uit 3 binnenplaatsen met enkele hotelkamertjes eromheen. Het bed besloeg de halve kamer en was gigantisch. We dronken thee op inimini houten krukjes en Nick liep op zen blote pielekien rond, omdat er een waar zwembad voor hem gefrabiceerd werd. Hij maakte vriendjes met een puppie, een poes en een schildpad en het personeel sjouwde de hele dag met hem rond.
Dwalend door de heerlijk rustige straatjes en hoppend van tempeltje naar tempeltje, uitrustend op de heerlijke terrasjes en genietend van het heerlijke eten ( al waren het mogelijk stierenballen en apenhersenen, Chinees blijft toch een lastige taal), kwamen we bij van al dat getoeter en smog van de grote stad.
Ook hier stonden we weer perplex waarom iedereen, maar dan ook iedereen foto’s van en selfies maakten van Nick ( en de altijd aanwezige Konijn). Bij elke beweging die hij maakte, werd er een luid gelach gevormd in het groter vormende publiek. Later begrepen we, dat dit is omdat veel mensen in het binnenland nog nooit een blank kindje hebben gezien. Ze maken dan een foto voor een goede herinnering. Hoewel ik toch ook wel vaak schattige Chinese, donkere, Thaise etc. kindjes heb gezien, zal ik toch niet zo snel ongegeneerd selfies met ze nemen. De eerste keren vonden we t zelfs een beetje eng, waar kwamen die foto’s terecht en soms pakten ze hem ineens op en waren we bang dat ze hem gingen stelen ofzo. Plas van een jongetje onder de 5 jaar is ook nog medicinaal, maar hier hebben ze nooit om gevraagd hoor.
De tweede avond organiseerde het hotelletje een bbq. Een grote tafel werd neergezet en het werd gezellig gemaakt met kaarsjes. Onbeperkt eten en drank werd er aangeleverd, wat heeft een mens nog meer nodig? Er was muziek en na een aantal wijntjes werd er zelfs gedanst. De man van booking.com deed heerlijk mee. Na een avond vol plezier werden de kaarsjes gedoofd en het avontuur in Pingyao was voorbij. De tocht ging verder met de hoge snelheidstrein naar Xi’an. Het instappen in de trein ging met precisie. Netjes stonden we in de rij, precies achter de gele lijn en we hadden 1.2 seconden om in te stappen met grote koffers, wagens en kind met een eigen willetje. But we did it. Hier kan de 141 naar Emmeloord nog wat van leren.
Xian is een gigantische stad. Een stad die de meeste mensen niet eens kennen, maar die wel net zo groot is als half Nederland. Xian is vooral bekend om het beroemde Terracottaleger, waar wij natuurlijk ook voor kwamen. Nog niet eens zo heel lang geleden is er een heel leger gemaakt van steen gevonden onder de grond, opgesteld rond het mausoleum van de keizer, om hem te beschermen in het hiernamaals. Alles is afzonderlijk gemaakt, elke soldaat, elk paard, ziet er anders uit. Het echte leger is echt nagemaakt, op ware grootte. Het was gigantisch en waarschijnlijk is nog niet eens alles gevonden. Hoewel er helaas veel kapot is gegaan, zijn ze hard bezig met restaureren en is het goed voor te stellen hoe het er uit gezien zou moeten hebben. Heel indrukwekkend!

’s Avonds struinden we door Moslimwijk ( Chinese moslims inderdaad, die bestaan ook), een wirwar van straatjes met een ontelbaar aantal kraampjes, waar kruidige geuren en dampen vanaf kwamen. Heerlijk ( en ook wel minder heerlijk) eten werd klaar gemaakt. Tussendoor hingen hele gevilde schapen aan vleeshaken, ja eet dan nog maar even lekker je broodje kebab op:p.
Ook om Xian heen ( althans om het oude deel van de stad), staat een gigantische stadsmuur. Hele taferelen speelden zich af op de stadsmuur. We hebben de hele 16 km over de stadsmuur heen gefietst in een giga tempo, omdat we eerder dan het golfkarretje waar de andere helft van de familie in zat terug wilden zijn. In een snikhete stad, lever je dan toch wel even wat litertjes zweet in met zen allen. Omdat in de jaren die volgden nadat de oude stad is uitgebreid, veel hoogbouw is gebouwd, had je niet een heel mooi uitzicht over de stad, maar je zag wel de uitgebreidheid van de stad. Toch een bizar idee dat je op de zondagmiddag over een stadsmuur van een gigantische stad in China fietst. Dat doe je ook niet elke dag. Gelukkig verbleven we in een prachtig hotel, waar we al het zweet konden afdouchen en konden bijkomen van alle drukte die China biedt.
We vliegen door naar een prachtig natuurgebied om de Li-rivier heen. Even bijkomen en gezonde lucht inademen!