Ilha Grande

We brachten nog 1 nachtje ter overbrugging in Rio door in een pousada met roze en lila muren en heerlijke kitscherige gekleurde lampjes in de tuin. Ons ontbijtje was tussen de plaatselijke bevolking in op plastic krukjes bij het bakkertje om de hoek. Het was een wonder dat we met handen en voeten duidelijk konden maken wat we willen. Gelukkig nam de man voor ons een tosti, die we maar aanwezen.
Het was een ware zoektocht naar een taxi. Op een of andere manier belde de eigenaar van de pousada niet een taxibedrijf, maar de neef van een broer van een vriend… Uurtje later waren we dan toch echt op weg naar Ilha Grande in een taxi bij een alleraardigste man, maar geen idee wat voor familierelatie ze nou hadden.
Ilha Grand is een magisch eiland, een eiland met een bepaalde vibe; om maar even in de hippie sfeer te blijven. Een hippie-eiland, dat is het ja. Het eiland bestaat voor het grootste deel uit prachtig groen regenwoud met de mooiste, meeste bijzondere planten, bloemen en dieren. De rand van het eiland is omgeven door prachtige strandjes en baaitjes. Er is slechts 1 dorpje, waar wij verblijven. Een dorpje met een relaxte sfeer met allerlei leuke restaurantjes en winkeltjes. Onze koffers worden vervoerd per kar, omdat er op dit eiland geen auto’s rijden. We passeren de plaatselijke visafslag die bestaat uit 3 fileerders en 5 viskisten op de hoek van de straat. Zo zou ik ook wel nog wel fileerder willen zijn.
Onze pousada is een waar pareltje, te danken aan de eigenaar die een en al positiviteit uitstraalt. Rennie is haar neem, spreek uit als Hennie, de reden dat er dat we overal kippetjes in het resort terug vinden. Ze is van oorsprong Australisch, deze combinatie zorgde er voor dat we in perfect Engels een uitgebreide uitleg van het eiland kregen. De pousda bestaat uit een paar huisjes met hangmat die perfect beschut liggen tussen een prachtig aangelegde tuin. Hier konden we ons wel een paar dagen vertoeven!
We gaan op aanraden van Rennie eten bij de Biergarten. Een kilorestaurant. Hoewel wij ons een groot plein voorstelden met allemaal dronken bierdrinkers die kilo’s eten naar binnen schoven, gingen we toch maar heen. Rennie leek ons helemaal niet zo’n type. We werden aangenaam verrast. Het restaurant had een klein buffet met allemaal home-made food. En jawel… nee echt, er was…. Groente! De eigenaar was nota bene zelf vegan, dus de gemiste vitamientjes van de afgelopen dagen werden ruimschoots ingehaald. En de lekkerste quiche die we ooit hebben gegeten!
De tocht gaat verder. We doen hike 1. Een hike. Op onze eerste dag eiland? Rennie zegt het, wij geloven haar; to come in the rythm of the island. Het is gelukkig een makkelijke, leuke hike die door het dorpje gehad en vrij vlak door wat jungle. De eerste zweetdruppeltjes spoelen we af op black beach; je raadt het al op een zwart strand, wat eigenlijk ook wel mooi was. Eens wat anders dan een parelwit strand. Het zoute water spoelen we van ons af in een natural pool, waar een waterval in uitkomt. Ook passeren we gevangenissen. Hoewel we nu een of andere magische vibe ervaren, was het vroeger een gevangeniseiland. En dat was niet lang leve de lol met de voetjes in het zand, maar het waren viese kleine hokjes met tralies ervoor. Het gemiddelde hondenhok is mooier. Rennie zat klaar met de dagelijkes high tea, waar we weer even heerlijk wat extra calorietjes naar binnen schuiven. Aaah waar hebben we het aan verdiend?
De volgende dag gaan we naar een van de mooiste stranden van de wereld; aldus een of andere ranglijst. Dat zouden wij nog wel eens even gaan zien. Lang getwijfeld hebben we dus de hike van 3.5 uur door de boesboes in de verstrengende hitte of met een speedboot. We kozen na lang wikken en wegen toch maar voor de speedboot.

We worden afgezet bij een mooi verlaten klein strandje. Nou dit is toch ook leuk? We waren toch wel benieuwd naar het beroemde lopes mendez, maar je raadt het al; een hike ging vooraf. Gelukkig niet al te lang, wel stijl omhoog en omlaag. We komen aan bij een prachtig breed witstrand met een blauwe zee ervoor met geweldige golven. Gelukkig was Rennie zo lief om ons bodyboards mee te geven. Mijn ervaringen van toen ik als 7-jarige voor het eerst de golven op Kuta beach op Bali trotseerde, kwamen goed van pas. Ouder herinneringen begonnen te leven. Maar eigenlijk was iedereen een natuuurtalent natuurlijk en hadden we de grootste lol.
Heel stiekem kwam er een wolkje achter de bergen tevoorschijn. Omdat we niet in de regen op de boot wilden zitten, gingen we op tijd terug. Het regenen begon pas ’s avonds, maar ging helaas 36 uur door. We begrepen nu waarom alles zo mooi groen was. Zoveel regen in 1 dag valt er nog niet eens in een jaar in Nederland. Af en toe werden we even gefopt en leek het te stoppen. We brachten de uren al chillend in de hangmat, koffie/bier etc. drinkend, etend in de biergarten en zelfs met netflix in de pousada door. Ook hebben we een zeer beschamende volleybalcompetitie gehouden, waarbij elke voorbijganger die stopte om te kijken, snel weer hoofdschuddend doorliep. Ultiem tot rust komen. En we waren verbrand, dus in dat opzicht kwamen de wolkjes ook niet al te slecht uit. Helaas konden we daardoor de prachtige onderwaterwereld niet bewonderen.
Op het moment dat we het eiland verlieten, kwam heel voorzichtig het zonnetje tevoorschijn. Gelukkig namen we die ook mee naar Paraty, onze volgende bestemming. Ondanks de regen hebben we een geweldige tijd gehad op het eiland en bij Rennie.