Watervallen

Vanaf Rio was het 2 uur vliegen naar de Iguazu watervallen; 1 van de 7 natuurwereldwonderen. Dus tijdens deze reis 2 vliegen in 1 klap. We vlogen voor de watervallen dus 2 uur heen en 2 uur terug, dat zou een weekendje Spanje betekenen. Bizar eigenlijk. Zou het dat waard zijn?
We kwamen laat in de avond aan, maar we werden hartelijk welkom geheten bij ons eco-vriendelijke resort. Een vrolijke Chinese jongen bracht ons naar ons huisje, waar we met zen 4en sliepen, maar zeeen van ruimte hadden. Alles was eco en puur. De huisjes werden omgeven door de mooiste tropische bomen en bloemen en de groentes en het fruit dat we aten groeide in de moestuintjes. De koeien liepen vrij rond. Het ontbijt was ook helemaal vers bereid. Jamjam.
Ondanks het late tijdstip, gingen we de volgende ochtend uiteraard weer op tijd op pad. De ingang naar de watervallen lagen vlak naast het hotel. Het was echt een soort pretpark. Niet dat we daar met zen vieren op avontuur gingen om de onontdekte watervallen te zoeken. Kan natuurlijk ook niet, omdat de watervallen zo gigantisch groot zijn, is het niet te missen. We werden met een busje maar liefst 12 km verder gebracht, goh waren wij even blij dat dat niet als hike werd opgezet. Er liep daar ook nog eens een puma rond, dus dubbel blij.
Wanneer we de eerste glimp van de watervallen opvangen, werden we gelijk allemaal overvallen door de schoonheid, zo immens! Wauw, wauw, wauw! Het was de reis nu al dubbel en dwars waard en dan moest het eigenlijk nog beginnen! We liepen via een pad langs de watervallen, waarbij uit elke hoek het er weer anders uitzag, telkens kwamen er meer watervallen bij. Door de zon verschenen er verschillende regenbogen in de watervallen, wat er magisch uitzag.
We eindigen bij Devil’s throat. De plek waar de watervallen in een halfronde cirkel de aarde instorten. We staan op een plateau recht boven het watergeweld, ongelooflijk hoeveel water er per seconde naar beneden stort!
Op de weg terug naar het hotel, misten we de verfrissing van de watervallen al. We besloten bij een hotel in te breken om daar te zwemmen. Bij het ophalen van onze zwemkleren, ontdekten we echter een heerlijk verfrissend zwembadje bij ons eigen eco-vriendelijk resortje. We sloten de avond af met een geweldig diner, alles was home-made, uit eigen tuin! Na het ongezonde voedsel van de afgelopen dagen was de groentelasagne een waar genot.
De watervallen liggen deels in Brazilië en deels in Argentinië. We konden ons echt niet voor stellen wat voor mooiers we nog konden zien. Niets kon dit toch overtreffen? Een keer Argentinië bezoeken leek ons ook wel wat, plus dat we dan een heel groot deel van de wereldkaart konden afstrepen. Helaas besloten we na de tijd, dat het niet telt, maar we waren wel een extra stempel in onze paspoorten rijker en een ervaring! Ja zeker, die Argentijnen hebben ons toch verbaasd! Welke kant ik mooier vind, is heel lastig te zeggen, elk land heeft zen eigen charmes.
We gingen hier met een boot gewoon onder de watervallen door! Niet helemaal natuurlijk, want als we echt onder dat watergeweld terecht waren gekomen, had ik dit helaas niet meer kunnen typen. We werden vergezeld door een nogal hysterische Spaanse bejaarde. Ze ging helemaal los! En gillen! De hele boot kwam helemaal in de vibe met haar. We riepen de Spaanse woorden maar na, omdat iedereen dat deed, geen idee wat we riepen. Iets van nog een keer, nog een keer denken we, gezien we daarna telkens nog een keer onder de waterval gingen en nog natter werden. Mevrouw helemaal gehuld in een supersonisch regenpak, geen spatje water op haar. En wij zeik en zeiknat. Gelukkig droogt dat lekker snel in de zon in 30 graden.
Ook hier bezochten we de devils throat. We naderden het met een treintje waar ik tussen 4 grote bezwete mannen helemaal ingepropt zat. Jaa, je moet er wat voor over hebben. Ondanks dat het toch dezelfde devils throat was, was het vanaf hier nog spectaculairder, nog meer watervallen. Door de opstijgende witte mist, moest je ogen gewoon dicht knijpen voor de weerkaatsing. We waren blij dat we ook Argentinië bezocht hadden, wat een avontuur weer. Helaas moesten we snel terug om onze vlucht te halen. We namen met pijn in onze harten afscheid van het eco-resortje. Hier hadden we nog wel wat langer willen blijven. Gelukkig hadden we een fijn vooruitzicht: Ilha Grande!