Nazcalijnen, Arequipa, colca canyon en titicacamee

Er is alweer heel wat gebeurd na het laatste verhaal. Het laatste verhaal eindigde met het wachten op de taxi voor de Nazcalijnen. Het heeft even geduurd, maar we zijn opgehaald! We werden in een uber klein vliegtuigje gepropt met wat andere toeristen. Er moest niet een flinke windvlaag komen, want dan zouden we het waarschijnlijk niet overleven. Gelukkig was het prachtig mooi weer geworden. Geen wolkje aan de lucht en hopelijk ook geen windje in de lucht. Ik was helaas degene die naast de deur moest zitten en dus ook de deur moest vergrendelen. Oh my, waarom had ik deze verantwoordelijkheid gekregen? Ik had nu dus niet alleen als taak om foto's te maken van de nazcalijnen die ook nog eens op moest zoeken, maar ook om niet al te veel te bewegen in het krappe vliegtuigje, zodat ik de deur zou ontgrendelen. Ik deed men gordel nog maar wat strakker vast, want als Mike in GTST een val uit een vliegtuig niet eens overleeft, zou ik het helemaal niet doen. Het vliegtuigje ging flink te keer, maar met goede moed zochten we de mysterieuze nazcalijnen en verwonderden we ons erover hoe die hoe ooit gemaakt waren. Echter na 3 lijnen, merkte ik dat mijn wonderbandjes tegen reisziekte niet meer zo wonderlijk waren. Ik kreeg er dus nog een taak bij: men maaginhoud in men maag houden. Ik zag het zakje voor me, wat moest ik daar nou mee? Pakken, voor de zekerheid en de rest van t vliegtuigje laten schrikken, dat het binnen een paar minuten misschien wel heel zuur zou ruiken? Over me zelf of over men medepassagiers heen kotsen, leek me ook niet allercharmants. Moeilijke keuzes, dus daar in de lucht. Ondanks alles, hebben we genoten van de prachtige figuren en hebben we ze allemaal goed kunnen zien!
De middag hebben we onze magen goed tot rust laten komen en daarna weer heerlijk gevuld. Beetje gechilld bij ons zwembad en in t stadje. Nazca was nog best een leuk stadje. Ik dacht echt dat het een verlaten woestijnstad zou zijn, waar af en toe zon stofwolk door heen waaide.
's Avonds was er een voorstelling in een observatirium. Er werd op een spannende manier verteld hoe die Nazcalijnen nou gemaakt zijn. Toch wel handig om te weten, wat je gezien hebt. Krijgt het toch iets meer inhoud. Daarna gingen we in een telescoop naar de sterren kijken en zagen we Jupiter en de maaan. Echt heel speciaal! Je begrijpt wel, HH was helemaal in zen nopjes. Die heeft namelijk zelf ook een planterium, waar men va en moe alleen meer van genieten, aangezien hij daar op de slaapkamer staat.
' s Nachts zijn we met de nachtbus naar Arequipa gegaan. We zagen wat op tegen het slapen in de bus, maar wat was die bus chill zeg. We hadden bijna een compleet bed voor ons. We hebben dus ook van begin tot eind geslapen en kwamen heerlijk uitgerust in Arequipa aan.
In Arequipa verbleven we in een prachtig hotel. Eigenlijk veel te chique voor ons. Er verbleven verder alleen van de rijkere geitenwollensokken types. Maar whatever, we hebben er heerlijk van genoten. Arequipa was een prachtige stad met een hele luxe rijke uitstraling. Niet echt wat ik had verwacht in Peru. Echt elk gebouw was wel mooi. We hebben 's morgens even flink cultureel gedaan. Allereerst een kathedraal bezocht, waar we een gids hadden die over elk beeldje wat vertelde. Bij de klokken hadden we een prachtig uitzicht over Arequipa en de vulkanen( waarvan de 1 nog actief is!!). Verder hebben we een museum bezocht over een bevroren meisje, dat ooit door de Inca's aan de hun goden is geofferd. Er zijn heeel veel kinderen geofferd, maar deze lag in t ijs en daarom goed bewaard gebleven. Heel luguber allemaal, want je kon het meisje in een vrieskist bewonderen. Echte helemaal compleet met haar en al.
Daarna zijn we nog naar een gigantisch klooster gegaan. Het was meer een dorp in een stad. Prachtig gemaakt ook!
's Middags was het weer even chilltime voor mij en voetbaltime voor HH. ' S avonds hebben we afscheid genomen van onze vriend Hans, waar we een paar dagen mee samen gereisd hadden. Een super gast, waar we niet alleen jaloers op waren, vanwege zijn audi A5 en zijn grachtenpand, maar ook omdat hij bijna alle landen in de wereld al had gezien! Prachtige verhalen gehoord. We zaten in een restaurantje aanbevolen door de lonely planet( super handig dat boek!), waar ik voor t eerst Alpaca heb geproefd.( een soort lama). Heel lekker! Nu de cavia nog, al laat ik dat denk ik aan HH over.
De volgende dag hebben we de tocht gemaakt naar de colca canyon. We gingen steeds hoger en hoger. Met dat we hoger kwamen, veranderde het landschap telkens. Het werd ook heel koud. We zagen zelfs bevoreren watervallen, nou dat zegt wat! We zagen ook de eerste lama's en Alpaca´s grazen. Wat ze nou aten is de grote vraag, want volgens mij was het daar zou koud en droog en dat elke grasspriet dood zou gaan. Onderweg hebben we het eerste kopje coke thee gedronken. Dat blijkt goed te zijn voor hoogteziekte, dus mochten we legaal aan de coke. Op 5000 meter hoogte, neem je alles wel om de hoogteziekte te voorkomen.
Daarna daalden we weer wat af en kwamen we in de prachtige colca canyon. Een prachtig natuurgebied, waarbij je overal waar je kijkt iets moois ziet. Grote rotsen met kloven, rivieren, landbouw terrassen en schattige mensjes met lama's. We zaten alsnog flink hoog en dat is een hele bizare beleving. Je zet 3 stappen en dan gaat je hart al te keer en adem je alsof je de marathon hebt gerend(al zou ik niet weten hoe dat voelt hoor). We verbleven in een prachtig schattig hotelletje met een eigen lama. Het eten was er ook heerlijk; lama van de bbq( gelukkig niet onze eigen lama). ' s middags was er een korte trekking. HH bleef in het hotel, omdat hij last had van de hoogte. Het toeval speelde, dat het Nederlands elftal ook toen net moest spelen. De trekking was niet lang, maar ooh wat zwaar al! En dan moesten we dit straks 4 dagen lang doen! Dat wordt zeker men dood. Gelukkig maken de prachtige landschappen veel goed! Gelukkig liep iedereen te hijgen( Zwitsers, Noren enz.), dus we hoefden ons nog geen zorgen te maken, dat het een hele slechte keuze was om als laaglanders een trail op 4000 meter hoogte te doen. Daarna gingen we naar thermal baths. Het water is zo heet, omdat het uit de nog rokende vulkaan komt. De peruanen beweren, dat het een helende werking heeft. Het was in ieder geval heerlijk warm in een land waar het 's avonds flink afkoelt. Omdat Nederland het niet wist te presteren om in 90 minuten alvast te winnen, bleef HH thuis. Ik ging dus met een Zwitser en 2 Noren op pad. Toch wel leuk om al die verschillende reisverhalen te horen.
De volgende dag gingen we vroeg op pad om de condors te spotten. Natuurlijk moesten we daar eerst een stukje voor hiken. Een goede oefening weer voor de gevreesde incatrail. Hier was het nog mooier, dan de dag ervoor, dus we maakten veel foto's en hadden we gelijk de gelegenheid om uit te hijgen. We hebben uiteindelijk vele condors gezien die recht voor ons en boven ons zweefden. Wat een gigantische dingen zeg! Volgens mij vonden ze het nog leuk ook, want ze gaven een hele show weg voor ons en natuurlijk de vele andere toeristen. De werkellijkheid is, dat ze naar boven zweven, vanwege de warme lucht die de vogels naar boven duwden.
Voor de rest van de groep begon de reis terug naar Arequipa, maar wij zijn op de bus naar Puno gestapt. Helaas begon de hoogteziekte meer vorm te krijgen bij HH, dus het werd een dieet van paracetamol, cokethee, cokekoekjes, cokesnoepjes en een kwartier lang aan de pure zuurstof. Gelukkig heeft het allemaal geholpen en voelt hij zich nu een stuk beter! Hierna ging de tocht verder naar het Titicacameer, waarover later meer.