Jarig en eindelijk tempels

Maandagavond begonnen de verjaardagskriebels toch wel een beetje te komen! We gingen eerst namelijk een taart maken. We hadden wat spullen bij elkaar geschraapt: koekjes, room, suiker en chocolade en boter. En geloof t of niet, er is een taart uitgekomen, gemaakt in het primitieve keukentje. mierzoet weliswaar.. 3 dagen buikpijn was het resultaat.
Daarna lagen we net weg te dromen en toen werd er nog meer zoet gebracht( eigenlijk om t festival). Ik voelde me weer helemaal kind, die stiekem na het tanden poetsen nog snoep krijgt de avond voor haar verjaardag nog wel!
De hele nacht liggen woelen omdat ik zo zenuwachtig was( of kwam dat toch door al die blaffende zwerfhonden die zo gauw als je wilt slapen actief worden?) en toen was het eindelijk tijd om op te staan! Ik was jarig! Hiep hiep hoera voor me zelf! De eerste berichtjes waren al binnen, wat me liet stralen:) Men mooiste kleren aan( met veel fantasie misschien) en ik was er klaar voor!
Nog maar net beneden en de familie stond voor men neus en nog voordat ik kon protesteren was ik gezegend, compleet met een gigantische rode stip op mijn hoofd. Ze hadden zelfs kadootjes voor me! Wat ontzettend lief zeg:)
Onderweg naar het ziekenhuis staarde iedereen me aan. Vast omdat ik er zo jarig uitzag( of omdat er een blonde blanke liep met een enorme stip op haar hoofd). In het ziekenhuis ook weer van iedereen felicitaties en na 12 uur gingen we naar Tamel voor de lunch. Van mijn Europese vriendjes kreeg ik ook kadootjes en we hebben heerlijke risotto gegeten met.... Witte wijn! Ik had het nooit van me zelf gedacht, maar ik mis mijn alcoholische versnaperingen hier soms toch wel:p Van wie zou ik dat nou hebben?
Ik wilde mijn toetje ergens anders eten: in onze favoriete chill-hang out- backpackersplek. Ik weet zeker dat ik t al eens genoemd heb, maar ze hebben hier zulke heerlijke chocoladesouffle! Ik had geen rumtaart en zelfs geen appeltaart, dus dit was wel het minste wat ik me zelf kon gunnen! Al met al was het een hartstikke leuke dag. Gevierd op een vreemde plek met mensen die ik een week ken, maar juist zo lief dat zij je toch een leuke verjaardag Willen geven:)
Van het womensfestival heb ik niet veel mee gekregen, behalve dat iedereen in het rood liep en vol makup( zelfs de babies)
De volgende dag, was het jawel, weer mooi weer! Wat het weer in Nederland slechter wordt, wordt het hier beter( gna gna gna). Hopelijk is de Monsoon nu officieel voorbij:) Het grappige is dat we in onze week vakantie ook alleen maar mooi weer hadden. De weergoden gunden het ons vast;)
We hebben gelijk genoten van het weer en deden een middagtrip naar Patan. Wat ik eigenlijk van Kathmandu verwachtte was hier! Gemene reisgidsen, zetten foto's van Patan erin met als onderschrift Kathmandu. Allemaal oude straatjes, schattige huisjes en winkeltjes en onbeperkt tempels! Echt, het hield niet op;) Geloof me, dit vind je in Kathmandu niet, want dan is t of half afgebroken of het is bedolven onder het vuilnis:p Alleen Thamel heeft ook wel die uitstraling, maar das alleen toeristen:p.
Maar ach, t ging over Patan! We hebben er heerlijk op een dakterras gezeten en zo hadden we gelijk vele tempels gezien;) Goed, we hebben ook een hele wandeling er door heen gemaakt. Met kaart! Al moet ik zeggen, dat als ik Sophia niet had, dan was ik nu opgenomen in het weeshuis als verdwaalde vondeling. Ik kan geen kaart lezen, snap de bussen niet, en heb hier totaal geen orientantievermogen( echt alles lijkt op elkaar hoor!).
Want, alhoewel de taxi maar 3 euro kost naar Patan, zijn we met de bus gegaan en omdat we moesten overstappen, kostte dat ons 20 cent, anderhalfuur en bijna mijn leven. Het zijn namelijk van die minibusjes voor 8 personen waar je dan met minstens 25 mensen inzit. Ik heb er op vakantie altijd om moeten lachen en nu zit ik er gewoon zelf in. Denk je een plekje op t puntje te hebben van een bankje, gaat er ook nog iemand op je schoot zitten en hangt de rest met zijn bezwete lichaam over je heen. Ik denk dat zij gewoon meer een doorgewinterde backpackers is en dan is 3 euro veel geld( vergeleken met 20 cent)
Vandaag was het jawel, weer womensfestival. Hoe vaak vieren die mensen dat eigenlijk? Zouden wij ook moeten doen: 3 Keer in het jaar Sinterklaas vieren( maar dat je daar ook een dag vrij voor krijgt) Het grappige is, dat ze vieren dat hun man een lang leven krijgt. Vrouwen feest, man lang leven. Eerlijk verdeeld hier;)
Vandaag ook afscheid van Julie en Anne, onze Deense huisgenootjes. Voor hen zit het erop en zij gaan nog heerlijk 2 weekjes op t strand van Goa liggen( nee absoluut niet jaloers). Want, je gelooft het of niet, de Co-assistenten en dokters hebben t in Nederland veel zwaarder dan in Denemarken en Duitsland. Veel meer vakantie( ok ik had nu ook wel erg lang, maar das ook voor t laatst:p) en verdienen veel meer en hebben mega easy een job. Die Denen krijgen maar liefst 1000 euro per maand studiefinanciering! Hmmm.. Onze regering wilde het eigenlijk afschaffen.. dus Hh dat wordt verkassen naar over de grens.
Na het afscheid hadden we een Momo-party bij Nicoles gastgezin. Momo's zijn een soort dumplings. Het was hartstikke leuk om te maken, al was t niet bepaald mijn talent. Ik denk dat ik me maar bij de taak het eten ervan hou? Iemand moet het toch doen.;) uiteindelijk kwam er geen eind aan, zodat ik het zelfs opgaf.
Mijn boek van 5 euro is trouwens gestolen en ik heb al een paar verdachte senior- interns op t oog! Maar ik zal erachter komen;)
In het ziekenhuis is nog niet veel spannends gebeurt. Wat nieuwe operaties en iedereen leeft wonder boven wonder nog. Zelfs de boomman. Vanmorgen was ie weg( en weglopen kan ie echt niet), dus ik dacht dat zijn tijd gekomen was, maar op de ic aangekomen was ie gelukkig nog springlevend. Ik zag vandaag zijn wond. Hij heeft zeg maar bijna geen lichaam, en die wond is ook nog open( en echt zijn hele romp hè), dus je kijkt zo door zijn lichaam heen! Hoe kan zo iemand nog leven? Wat een mens kan hebben zeg..
Morgen na het ziekenhuis naar Nagarkot. Het hoogste punt in de vallei en met helder weer zie je de mount Everest. We slapen hier een nacht, zodat we hopelijk de prachtige zonsopgang zien. Hierna wandelen we( mooier woord: trekken) naar bhaktapur, wat ook heel mooi moet zijn. Ben benieuwd! Heb er in ieder geval super veel zin in!