Mijn nieuwe Hobby: bergen en wandelen!

Ja het is echt zo, mijn nieuwe hobbies zijn bergen en wandelen. Niet omdat ik het wil, maar omdat ik geen keuze heb. En eigenlijk is het ook best wel leuk. Je krijgt er gespierde benen van, ziet mooie dingen( hier dan) en je wordt bruin( Je krijgt er daarentegen ook spierpijn van, en niet zon klein beetje ook, je verliest al het zweet dat je lichaam maar bezit en er komt gedrag naar boven, waarvan je niet wist dat je dat had) Maar geloof het of niet, ik begin steeds meer de voordelen ervan in te zien!

Vrijdagmiddag gingen we dan ook op weg, op weg om mijn nieuwe hobby uit te oefenen. We waren namelijk van plan om het weekend rond Nagarkot door te brengen. Het is slechts 32 km vanuit Kathmandu, maar we hebben er 3,5 uur over gedaan... Allereerst hadden we de laatste bus naar Bhaktapur( waar we over moesten stappen), die overvol zat, dus dat was een uur lang tussen de dampende, bijna vallende mensen doorbrengen.Daar kwamen we in een bus terecht( ja ook de laatste), die helaas eerst niet zoveel tekenen van leven vertoonde... Uiteindelijk kwamen we in het pikkedonker en in 1 grote wolk( juist, geen electriciteit) in Nagarkot aan, zonder maar enig idee waar we waren en waar we heen moesten, want zoals echt bacpackers betreft, hadden we geen hotel geboekt.
Eigenlijk was het ook allemaal onze eigen schuld, dat we zo laat aankwamen. Want hoewel we om 12 uur al klaar waren, gingen we pas om 4 uur weg. Tjah.. eerst ffen lunchen in Thamel in de chill-hang-backpackersplek, onderweg naar de bus wat winkeltjes bezoeken en tjah... dan wordt het al gauw laat. De lunch was trouwens ook afscheidslunch van Jess en Jenn uit Australie en Nicole uit Nederland. Daar gaat men dagelijkse gesprekje in het Nederlands.. Er blijven er steeds minder over..
Maar weer terug naar het pikkedonkere Nagarkot. We waren hier samen met een Spaans stel gestrand, die ook een hotel zochten. Uiteindelijk vonden we bij het allerlaatste hotel( ook nog genaamd: the end of the universum), 1 piepkein kamertje.. Maar voor wie was die? Het liefst wilde ik hem gelijk opeisen, maar tjah.. je moet beleefd blijven... Gelukkig zeiden de Spanjaarden, dat zij in een ander hotel om een kamer zouden zoeken. Ik kon ze wel afpoesen. IK had namelijk ontieglijk honger en Inge met een lege maag kan niet zoveel meer hebben.
Gelukkig was het eten uit de kunst( of kwam dat omdat ik zon honger had?) en het was ook een heel gezellig restaurantje, waar we behalve van onze noodels ook van een welverdient cocktailtje hebben genoten.
Hierna stond ik lekker in de douche, totdat... de noodgenerator werd afgesloten. Geen hand voor ogen meer te zien en daar sta je dan in een onbekende omgeving zonder licht in de douche. Hoe ik het voor elkaar heb gekregen weet ik niet, maar een halfuur later had ik het gepresteerd om aangekleed naar buiten te komen( men kleren waren niet eens binnenstebuiten). Hierna stond er een korte nacht voor de boeg, met voor de verandering zachte kussens!:D
Om kwart over 5 ging de wekker alweer! De mensen die denken dat ik hier vakantie zitten te houden, hebben het dus goed mis:P. Om half 6 stonden we met onze slaperige hoofden te wachten op de zonsopgang( totally alone, waar waren al die toeristen die zorgden dat de hotels volzaten?), maar die kwam maar niet en kwam maar niet... Voor de lol gingen we maar fotos met zogenaamde bergen maken. Ondertussen waren er ook wat gefrustreerde Chinezen gearriveerd en we gingen al bij de pakken neerzitten. Sophia zou net weer naar bed gaan... Totdat... Totdat.... In de verte zagen we wat oranje, wat eigenlijk niks anders dan een zonsopgang kon betekenen. Het oranje werd meer en meer een bal, die de zon wel eens zou kunnen zijn! En geloof het of niet, het was opeens helemaal helder en overal waren bergen om ons heen! Prachtig! Gauw wat fotos tussen de poserende Chinezen door en toen was het ook alweer weg. We zaten weer midden in een grote wolk.. Omdat het zaterdag was, werd er ondertussen ook nog even een kip geofferd.. Tjah ffen een leuk detail tussendoor;)
In het restaurant hebben we van een multicultureel ontbijt genoten. We zaten namelijk een Israelier, een Nederlandse Israelier, een Duitser, 2 Australiers, 2 spanjaarden en ik de Nederlander.
Om 9 uur was het dan toch echt tijd onze spullen te pakken en onze weg naar beneden te beginnen. Het eerste stuk deden we met de bus, want anders moesten we over de weg lopen( pfff... wij echt bergwandelaars gaan niet over een weg lopen!). Vanuit een piepklein dorpje, begonnen we de tocht naar een tempel een naam die echt heel moeilijk was, dus jullie helaas niet kan meedelen. Het was wel Unesco werelderfgoed. De tocht begon een halfuur naar boven en daar kwamen we een Japanner en zijn gids tegen, dus die zijn we maar gevolgd. Wisten we in ieder geval dat we goed zaten. Het was een tocht van 2,5 uur, maar het was een prachtig uitzicht en we kwamen door allemaal gezellige dorpjes. De kinderen waren schijn-aardig, want ze wilden allemaal chocolade of geld( kom op zeg, als ik zo dom was om chocolade mee te nemen met een wandeltocht midden in de brandende zon, dan was er nu niks meer van over). Na het schattige dorpje inclusief de bijzondere tempel te hebben bezocht, ging de tocht naar beneden. Op weg naar Bhakatapur! Ook dit was weer een tocht van ongeveer 2,5 uur, maar door allerlei dorpjes en de prachtige rijstvelden. Uitendelijk kwamen we heelhuids in Bhaktapur aan, wat eigenlijk ook het bekijken waard is.. Maar ik was zooo moe, dat ik alleen maar wilde zitten. En dan hebben we dan ook gedaan, zittend een heerlijke Nepalese lunch genuttigd! We hadden bijna alles op de menukaart besteld, omdat we alles wilden proeven en uiteindelijk betaalden we wel 3 euro totaal! Pfff... afzetterij:P Het meest genoot ik van mijn ijskoude, ORANJE, fanta! Hmmm.... waarom hebben ze die in Nederland niet?
'S avonds thuisgekomen, hadden we alweer een momoparty. Er was wat bezoek en konden we weer aan de slag, op de grond, momos maken. Gelukkig hoefde ik niet creatief te doen, maar mocht ik het deeg platdrukken. Dat is ook een hele belangrijke taak hoor. Ze waren echt overheerlijk, maar ik kan voorlopig even geen momos meer zien. Omdat het een party is, is je bord nooit vrij van momos, dus dat ging maar door en door...
Zondag was een heel kort dagje in het ziekenhuis, dus voor de rest was het echt een hang en wirg en genieten van cappucino in de zon dag. Ach, kan ook wel eens lekker zijn;)
Maandagochtend werden we vroeg uit onze bed getrommeld met een kopje thee. Ik dacht, wat is dit dan voor luxe? Maar helaas het was omdat hun grootvader 's nachts was overleden en de kleden voor het lijk lagen onder mij matras... Ik heb gauw uitgezocht wat hun gewoonte is, als er iemand overlijdt, maar ze scheren zich helemaal kaal, maar gelukkig niks waar wij aan mee hoeven te doen. Voor de rest deden ze allemaal eigenlijk heel normaal. 's Middags hebben we weer culti-middag gehouden. Na het ziekenhuis zijn we naar Pashipatinath vertrokken. Dit is een tempelcomplex met de crematiedingen erbij. Het was heel indrukwekkend om te zien, maar eigenlijk ook wel raar dat er allemaal toeristen naar staan te kijken. Ik zag een bijna-op lijk, waar alleen de voet nog uitstak en die er toen ook nog afviel en een vers lijk, die net ontdaan werd van zijn kleding. Alles wat er nog van de dierbare over was, werd in de rivier gegooid. Je kunt je dus wel voorstellen, dat die rivier 1 grote bende was. Ook zijn hier de opgschminkte Nepalse " heiligen". Ik vroeg wat die heiligen dan doen en toen was het antwoord yoga en blowen... Hmm.. lekker heilig ja;). Eigenlijk zaten ze er een beetje stoned te zijn en geld te innen voor de foto's die van ze gemaakt werden;)
Hierna gingen we, jawel lopend, naar Boudnath. 1 van de grootste stupa's van de wereld. Het was een mooie stupa en eromheen waren onbeperkt van die monnikenhuizen, die ook prachtig om te zien zijn. Verder waren er veel rooftops restaurants, waar je prachtig uitzicht had op de stuppa. We hebben hier dan ook de rest van de middag doorgebracht.
' s avonds was er een zwitserse gast in het gezin. Hij had hier 5 jaar geleden stage gelopen en was ondertussen al echt dokter. We hebben de hele avond met zen allen zitten kletsen. En de conclusie is: we gaan niet naar Denemarken, niet naar Duitsland, maar naar Zwitserland! Die dokters daar, verdienen als beginnend arts het driedubbele van het loon in Nederland! Het leven is daar wel een stuk duurder, maar ze betalen minder belasting, verzekering en de benzine is goedkoper:P En... daar heb je onbeperkt bergen! Dan kan ik men lol niet op!
Over het ziekenhuis heb ik niet zo veel spannende verhalen eigenlijk. Het wordt allemaal al zo gewoon. Ik kijk niet meer op van witte jassen die meer grijs en vlekkerig zijn, van gangen vol wachtende mensen die zelfs hun was daar ophangen, van bellende verpleegsters en fotograferende dokters ondertussen dat ze met een endoscopieonderzoek bezig zijn, van zogenaamd steriele operatiedoeken vol met vlekken, van op blote voeten lopende chirurgen, van rectaal touchers instrumenten die bij ieder persoon gebruikt worden.. Ik ben toe aan nieuwe uitdaging! Ik ga volgende week daarom misschien naar gynaecologie: baby's halen! Wat zal me daar allemaal te wachten staan?!
Nu staat er een lunch met mijn Nepalse vriendinnen om me te wachten. Zij gaan namelijk allemaal voor 3 weken naar India, dus die ik niet meer. Ook mijn contactpersoon kwam net al afscheid nemen en ik kreeg zelfs een kadootje: jawel nog een boedhabeeldje;). Ik denk dat ik een verzameling ga beginnen:D